درواقع NFC جایگزینی برای انتقال اطلاعات و فایلها بین دو دستگاه موبایل توسط بلوتوث است که برخلاف بلوتوث نیازی به صرف زمان برای جستجوی دستگاههای نزدیک ندارد و به سادگی و با نزدیک کردن دستگاه دوم قابل استفاده است. ضمن اينكه NFC از لحاظ امنيتي نسبت به بلوتوث بالاتر است.

امروزه تعداد گوشی‌هایی که از تراشه NFC استفاده می‌کنند و این سامانه را پشتیبانی می‌کنند روز به روز در حال افزایش است. اطلاعات به صورت کد شده بین دو وسیله رد و بدل می‌شود.

كاربردها:

مهم‌ترین کاربرد NFC، پرداخت پول از طریق گوشی‌های هوشمند است. برای این منظور، کاربر اطلاعات مربوط به کارت اعتباری خود را در گوشی ذخیره می‌کند و در زمان خرید، گوشی را به دستگاه NFC ‌خوان نزدیک می‌کند تا پرداخت انجام شود. بیشتر معاملات نیاز به تصدیق ندارند ولی در برخی موارد ممکن است فروشندگان در خواست تایید هویت کنند.

البته اين تنها کاربرد NFC نيست بلكه با اين تكنولوژي تبادل اطلاعات در فاصله‌های کوتاه (مثلاً لمس دو تلفن برای تبادل عکس) و ساده‌سازی راه‌اندازی وای-فای و بلوتوث است. در عین حال، برقراری ارتباط میان یک دستگاه NFC و یک "چیپ NFC بدون منبع انرژی" که به آن tag گفته می‌شود نیز ممکن است. شايد تبديل شدن گوشي هاي همراه به كليد هاي امنيتي و يا سرعت پرداخت در حمل و نقل عمومي را هم بايد به كاربردهاي اين تكنولوژي اضافه كرد.

ضمناً این نکته شایان ذکر است که دستگاه های دارای NFC تنها به عنوان فرستنده عمل نمی کنند، بلکه می توانند به عنوان دستگاه گیرنده نیز باشند به همين خاطر از این فناوری در جاهای دیگری همچون مدارس و شرکت‌ها نیز می‌توان استفاده کرد. به عنوان مثال در مدارس می‌توان اطلاعات دقیق از فعالیت‌های دانش‌آموزان را با تگ‌های اطلاعاتی که در برچسب‌ها قرار می‌گیرند ثبت کرده و حتی زمان ورود و خروج، تکالیف، نمره‌ها و ... را در یک برچسب تحویل خانواده‌ها نمایند.

همچنین شما می‌توانید اطلاعات تماس یا شغلی خود را در تصویری از خودتان قرار داده و فقط یک تصویر را به عنوان رزومه کاریتان برای شرکت یا حتی سایت‌های که از NFC پشتیبانی می‌کنند ارسال کنید. البته این برچسب‌ها و یا تصاویر، دارای یک چیپ RFID اختصاصی می‌باشند که با نزدیک کردن دستگاه به آنها فقط می‌توان آن‌ها را خواند.

البته NFC می‌تواند کاربردهای دیگری هم داشته باشد. به عنوان مثال سونی و سامسونگ در حال کار بر روی تگ‌های NFC هستند که با نصب آنها در خانه، اتومبیل، محل کار، فروشگاه‌ها و بسیاری مکان‌های دیگر، می‌توان از NFC به عنوان ماشه‌ای برای برقراری ارتباط و انجام بعضی کارها یا دریافت یک سری اطلاعات استفاده کرد. کافی است تلفن همراه خود را به تگ نزدیک کنید، تا به طور خودکار ماشه چکیده شود( يعني كار مورد نظر بدون فشردن دكمه ويا انجام كار اضافي انجام شود.)

NFC چگونه كار مي كند؟

برای اینکه تلفن هوشمند شما بتواند با دستگاه‌های دارای NFC ارتباط برقرار کند، بایستی از چیپ NFC برخوردار باشد. تکنولوژی NFC بر اساس "شناسایی فرکانس رادیویی" (RFID) ساخته شده که به یک گجت امکان می‌دهد تا به گجتی دیگر امواج رادیویی ارسال کند و پس از شناسایی یکدیگر، عملیات مشخصی بین آنها انجام شود.

انرژي كمتر امنيت بالاتر

شايد اين سوال در ذهن شما ايجاد شود كه با وجود بلوتوث و يا حتي واي فاي چه نيازي به NFC داريد؟ در واقع جواب اين سوال مصرف انرژی بسیار اندک و امنیت نسبی مناسب است.

اگر کسی بخواهد از طریق NFC به دستگاه شما رخنه کند و یا در ارتباط NFC دستگاه شما با یک دستگاه دیگر اخلال به وجود بیاورد، بایستی بسیار به گجت شما نزدیک شود که این کار بدون جلب توجه و مشکوک کردن شما، تقریباً ممکن نیست.

تفاوت NFC و بلوتوث چيست؟

از میان ارتباطات رادیویی موجود در تلفن‌های هوشمند، NFC و بلوتوث بُرد کوتاه‌تری دارند. فرکانس کاری NFC معادل 13.56 مگاهرتز است که نسبت به بلوتوث با فرکانس 2.5 تا 2.5 گیگاهرتز خیلی کمتر است. به خاطر همین تفاوت فرکانس است که بلوتوث می‌تواند از انتقال‌های سریع در دامنه چند متر پشتیبانی کند. اما NFC با بُرد کوتاهش نظر بسیاری از کمپانی‌ها از جمله گوگل، مایکروسافت، و کمپانی‌های ارائه دهنده کارت‌های اعتباری را به سوی پرداخت با کیف پول الکترونیک جلب کرده است.